-Συνιστούμε να γίνει προσεκτική ανάγνωση των αποσπασμάτων-
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΕΙ " ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (παράγραφος 13)
αρχαίο κείμενο:
"...άμα δέ πως επιστήσας και διαλιπών "οίον" είπον "ω Έύστροφε , πεπόνθαμεν , ολίγου παρελθόντες τον Όμηρον ως ουχί πρώτον εις πέντε νείμαντα μερίδας τον κόσμον , ος τας μεν εν μέσω τρεις αποδέδωκε τοις τρισί θεοις , δύο δέ τας άκρας όλυμπον και γην , ων η μεν έστι των κάτω πέρας ο δέ των άνω , κοινάς και ανεμήτους αφήκεν... "
απόδοση στη νεοελληνική:
...αφού σταμάτησα κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα, είπα " Τι πάθαμε Εύστροφε και παραλίγο να ξεχάσουμε τον Όμηρο λες και δεν ήταν ο πρώτος που μοίρασε σε πέντε μέρη τον κόσμο. Αυτός πράγματι απέδωσε τα τρία ενδιάμεσα μέρη στους τρεις θεούς , ενώ τα δύο ακραία , τον Όλυμπο και την γη , που ο ένας είναι το ανώτερο όριο και η άλλη το κατώτατο , τα άφησε κοινά και αμοίραστα...
ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΕΛΕΑΤΗΣ- ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ (παράγραφος 11)
αρχαίο κείμενο:
"..πως γαία και ήλιος η δέ σελήνη
αιθήρ τε ξυνός γάλα τ' ουράνιον και όλυμπος
έσχατος ηδ'άστρων θερμόν μένος ωρμήθησαν
γίγνεσθαι... "
απόδοση στη νεοελληνική:
...πως η γη και η σελήνη
ο αιθέρας ο κοινός , ο ουράνιος γαλαξίας και ο Όλυμπος
ο έσχατος , και των άστρων το θερμό μένος ,ώρμησαν προς την γέννηση...
ΟΜΗΡΟΣ- ΙΛΙΑΔΑ (Ραψωδία Ο στχ.187-193)
αρχαίο κείμενο:
"...τρείς γαρ τ' εκ Κρόνου ειμέν αδελφεοί, ους τέκετο Ρέα,
Ζευς και εγώ , τρίτατος δ' Α'ί'δης , ενέροισιν ανάσσων.
τριχθά δέ πάντα δέδασται, έκαστος δ' έμμορε τιμής
ήτοι εγών έλαχον πολιήν άλα ναιέμεν αιεί
παλλομένων, Α'ί'δης δ' έλαχε ζόφον ηερόεντα,
Ζευς δ΄έλαχ' ουρανόν ευρύν εν αιθέρι και νεφέλησι
γαία δ΄έτι ξυνή πάντων και μακρός Όλυμπος. "
απόδοση στη νεοελληνική:
...τρεις από τον Κρόνο είμαστε αδελφοί ΄που έτεκεν η Ρέα,
ο Ζευς , εγώ και τρίτος ο Άδης που στους νεκρούς βασιλεύει.
Και στα τρία τα πάντα ΄δόθηκαν , έκαστος δέ έλαβε μερίδιο τιμής.
Εγώ έλαχα τη θάλασσα να κατοικώ πάντα, ο Άδης έλαχε το σκοτεινό έρεβος
και ο Ζευς έλαχε τον ευρύ ουρανό με τον αιθέρα και τα σύννεφα
Η δέ γη έμεινε κοινή πάντων , και ο μακρινός Όλυμπος.
ΟΜΗΡΟΣ- ΟΔΥΣΣΕΙΑ (Ραψωδία ζ στχ. 41-47)
αρχαίο κείμενο:
"...Η μεν αρ' ως ειπούσ' απέβη γλαυκώπις Αθήνη
Ουλυμπόνδ', όθι φασί θεών έδος ασφαλές αιεί
έμμεναι , ουτ' ανέμοισι τινάσσεται ούτε ποτ' όμβρω
δεύεται ούτε χιών επιπίλναται, αλλά μαλ' αίθρη
πέπταται ανέφελος , λευκή δ' επιδέδρομεν αίγλη,
τω ένι τέρπονται μάκαρες θεοί ήματα πάντα.
Ένθ' απέβη γλαυκώπις, επεί διεπεφράδε κούρη. "
απόδοση στη νεοελληνική:
...Η μεν έτσι ως είπε απέβει η γλαυκώπης Αθηνά
προς Όλυμπο , που λένε ότι είναι πάντα ασφαλής έδρα
ούτε από τους ανέμους τινάζεται, ούτε ποτέ από βροχή
ποτίζεται, ούτε χιόνι πλησιάζει, αλλά μάλον αίθρια
μένει και ανέφελη και λευκή επικρατεί αίγλη,
εκεί τέρπονται οι μακάριοι θεοί πάντα.
Εκεί απέβει η γλαυκώπις, αφου τα είπε στην κόρη.
(παράξενο χωρίο αφού όλοι γνωρίζουμε πως στον Όλυμπο λυσσομανούν οι άνεμοι, αλά και τους περισσότερους μήνες έχει χιόνια, πόσο δέ μάλον και βροχές...)
ΝΟΝΝΟΣ Ο ΠΑΝΟΠΟΛΗΤΗΣ - ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ (Ραψωδία ΣΤ στχ 239)
αρχαίο κείμενο:
"...επιτροχόωσα δέ δίφρω
Καρκίνον οκταπόδην τριφυής κυκλούτο Σελήνη,
και δροσερήν υπό πέζαν ισημερίω παρά κύκλω
Κύπρις από Κριοίο μεταστήσασα κεραίης
ειαρινόν δόμον είχεν, αχείμονα Ταύρον Ολύμπου,
γείτων δ' Ηελίοιο προάγγελον Ιστοβοήος
Σκορπίον είχεν Άρης, μιτρούμενον αίθοπι Ταύρω... "
απόδοση στη νεοελληνική:
...επιτροχάδην με την άμαξα
τον Καρκίνο τον οκτάποδο, με τις τρεις όψεις κύκλωνε η Σελήνη,
και η Αφροδίτη
που άφησε του Κριού τα κέρατα, έστησε την θερινή της κατοικία
κάτω από μια δροσερή άκρη κοντά στον Ισημερινό,
στον Τάυρο του Ολύμπου τον αχείμαντο*,
γείτονας του Ήλιου ο Άρης είχε τον Σκορπιό προάγγελο του Ιστοβόηου,
τον περιτριγυρισμένο από τον φλογοκόκκινο Ταύρο...
(*αχείμαντος= αυτός που δεν δοκιμάζεται από χειμώνες)
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ
(Παρακαλούμε διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα του Αριστοτέλη με προσοχή!)
απόδοση στη νεοελληνική:
ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ 400a
... Αυτή τη θέση λοιπόν έχει ο Θέος στο κόσμο: συγκρατεί την αρμονία και τη σωτηρία όλων, χωρίς ούτε να βρίσκεται στο κέντρο, οπου είναι η γη και ο ταραγμένος αυτός τόπος, αλλά επάνω, όντας καθαρός σε καθαρό τόπο, τον οποίο ορθά ονομάζουμε < Ουρανό> από το "όριο", που είναι άνω, ή <Όλυμπο>, επειδή είναι ολολαμπής και διακεκριμένος από το σκότος και την άτακτη κίνηση , όπως και αυτή που συμβαίνει στους τόπους μας όταν έχουμε θύελλα και δυνατούς ανέμους, όπως ακριβώς είπε και ο ποιητής (Όμηρος):
<Στον Όλυμπο, οπου καθώς λένε, των θεών η αιώνια κατοικία υπάρχει, που άνεμος δε την δέρνει ούτε τη βρέχει η βροχή, ούτε χιόνι πέφτει, αλλά αιθρία υπάρχει ανέφελη και λαμπρότητα σκεπάζει τα πάντα>(Οδύσσεια ζ΄42-45)
Συνηγορεί σε αυτό και ολόληρη η ζωή, αποδίδοντας την άνω περιοχή στο Θεό. Δηλαδή όλοι οι άνθρωποι υψώνουμε τα χέρια στον ουρανό και προσευχόμαστε.
Σύμφωνα με αυτό, σωστά έχει ειπωθεί και το παρακάτω:
<Ο Δίας πήρε τον ευρύχωρο ουρανό, μέσα στον αέρα και στα σύννεφα>(Ιλιάδα Ο, 192)-αρχαίο κείμενο-
Τούτον ουν έχει τον λόγον ο Θεός εν κόσμω, συνέχων την των όλων αρμονίαν τε και σωτηρίαν, πλήν ούτε μέσος ων, ένθα η γη τε και ο θολερός τόπος ούτος, αλλ' άνω καθαρός εν καθαρώ χωρώ βεβηκώς, ον ετύμως καλούμεν Ουρανόν μεν από του όρον είναι τον άνω, Όλυμπον δέ οίον ολολαμπή τε και παντός ζόφου, και ατάκτου κινήματος κεχωρισμένον, οία γίνεται παρ' ημίν διά χειμώνος και ανέμων βίας, ώσπερ έφη και ο ποιητής:
"Ουλυμπόνδ' όθι φασί θεών έδος ασφαλές αιεί
έμμεναι. ούτ' ανέμοισι τινάσσεται ούτε ποτ' όμβρω
δεύεται, ούτε χιών επιπίλναται, αλλά μαλ' αίθρη πέπταται
ανέφελος, λευκή δ'επιδέδρομεν αίγλη"
συνεπιμαρτυρεί δέ και ο βίος άπας, την άνω χώραν αποδούς Θεώ. και γαρ πάντες άνθρωποι ανατείνομεν τας χείρας εις τον ουρανόν ευχάς ποιούμενοι. Καθ'ον λόγον ου κακώς κακείνο αναπεφώνηται : "Ζευς δ'έλαχε ουρανόν ευρύν εν αιθρί και νεφέλησι"