ΣΚΟΠΟΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Ο σκοπός που δημιουργήθηκε αυτό το ιστολόγιο (istoria-archaiologia.blogspot.com) είναι να ρίξει φως σε άγνωστες πτυχές της Ελληνικής Ιστορίας και προϊστορίας μέσα από τα γραφόμενα των αρχαίων Ελλήνων, Λατίνων αλλά και Βυζαντινών συγγραφέων. Δεν είναι εύκολο διότι απαιτείται υπομονή, διαύγεια και πολλές ώρες έρευνας, ούτως ώστε αυτά που θα γράφονται να είναι απολύτως έγκυρα. Οι πληροφορίες που θα παρατίθενται με νηφαλιότητα και σοβαρότητα, χωρίς διάθεση προγονολατρείας, έχουν καθαρά εκπαιδευτικό και ενημερωτικό χαρακτήρα.Παρ'oλ'αυτά, για τα όποια λάθη υποπέσουν στην αντίληψη του σεβαστού αναγνώστη, οι συγγραφείς εκ τον προτέρων ζητούν συγνώμη.



- ΓΙΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ: erevna@freemail.gr



ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΟΛΥΜΠΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΓΕΙΣ

Στο σχολείο μάθαμε ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν, ως μέρος οπού κατοικούσαν οι 12 θεοί το γνωστό όρος Όλυμπος που βρίσκεται στα όρια μεταξύ Θεσσαλίας και Μακεδονίας . Μέσα σε κάποια κείμενα όμως υπάρχουν αναφορές για έναν άλλο " Όλυμπο". Έναν Όλυμπο που δεν έχει καμία σχέση με το ομώνυμο βουνό της βορείου Ελλάδος. Δυστυχώς η αρχαία ελληνική γραμματεία δεν υπάρχει παρά μόνο το 3 με 5 τοις εκατό . Μέσα από αυτό το μικρό ποσοστό προσπαθούμε να καταλάβουμε την αρχαία ελληνική κοσμοθέαση, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας...
-Συνιστούμε να γίνει προσεκτική ανάγνωση των αποσπασμάτων-


ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΕΙ " ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (παράγραφος 13)

αρχαίο κείμενο:

"...άμα δέ πως επιστήσας και διαλιπών "οίον" είπον "ω Έύστροφε , πεπόνθαμεν , ολίγου παρελθόντες τον Όμηρον ως ουχί πρώτον εις πέντε νείμαντα μερίδας τον κόσμον , ος τας μεν εν μέσω τρεις αποδέδωκε τοις τρισί θεοις , δύο δέ τας άκρας όλυμπον και γην , ων η μεν έστι των κάτω πέρας ο δέ των άνω , κοινάς και ανεμήτους αφήκεν... "

απόδοση στη νεοελληνική:

...αφού σταμάτησα κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα, είπα " Τι πάθαμε Εύστροφε και παραλίγο να ξεχάσουμε τον Όμηρο λες και δεν ήταν ο πρώτος που μοίρασε σε πέντε μέρη τον κόσμο. Αυτός πράγματι απέδωσε τα τρία ενδιάμεσα μέρη στους τρεις θεούς , ενώ τα δύο ακραία , τον Όλυμπο και την γη , που ο ένας είναι το ανώτερο όριο και η άλλη το κατώτατο , τα άφησε κοινά και αμοίραστα...



ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΕΛΕΑΤΗΣ- ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ (παράγραφος 11)

αρχαίο κείμενο:

"..πως γαία και ήλιος η δέ σελήνη
αιθήρ τε ξυνός γάλα τ' ουράνιον και όλυμπος
έσχατος ηδ'άστρων θερμόν μένος ωρμήθησαν
γίγνεσθαι... "


απόδοση στη νεοελληνική:

...πως η γη και η σελήνη
ο αιθέρας ο κοινός , ο ουράνιος γαλαξίας και ο Όλυμπος
ο έσχατος , και των άστρων το θερμό μένος ,ώρμησαν προς την γέννηση...



ΟΜΗΡΟΣ- ΙΛΙΑΔΑ (Ραψωδία Ο στχ.187-193)

αρχαίο κείμενο:

"...τρείς γαρ τ' εκ Κρόνου ειμέν αδελφεοί, ους τέκετο Ρέα,
Ζευς και εγώ , τρίτατος δ' Α'ί'δης , ενέροισιν ανάσσων.
τριχθά δέ πάντα δέδασται, έκαστος δ' έμμορε τιμής
ήτοι εγών έλαχον πολιήν άλα ναιέμεν αιεί
παλλομένων, Α'ί'δης δ' έλαχε ζόφον ηερόεντα,
Ζευς δ΄έλαχ' ουρανόν ευρύν εν αιθέρι και νεφέλησι
γαία δ΄έτι ξυνή πάντων και μακρός Όλυμπος. "


απόδοση στη νεοελληνική:

...τρεις από τον Κρόνο είμαστε αδελφοί ΄που έτεκεν η Ρέα,
ο Ζευς , εγώ και τρίτος ο Άδης που στους νεκρούς βασιλεύει.
Και στα τρία τα πάντα ΄δόθηκαν , έκαστος δέ έλαβε μερίδιο τιμής.
Εγώ έλαχα τη θάλασσα να κατοικώ πάντα, ο Άδης έλαχε το σκοτεινό έρεβος
και ο Ζευς έλαχε τον ευρύ ουρανό με τον αιθέρα και τα σύννεφα
Η δέ γη έμεινε κοινή πάντων , και ο μακρινός Όλυμπος.



ΟΜΗΡΟΣ- ΟΔΥΣΣΕΙΑ (Ραψωδία ζ στχ. 41-47)

αρχαίο κείμενο:

"...Η μεν αρ' ως ειπούσ' απέβη γλαυκώπις Αθήνη
Ουλυμπόνδ', όθι φασί θεών έδος ασφαλές αιεί
έμμεναι , ουτ' ανέμοισι τινάσσεται ούτε ποτ' όμβρω
δεύεται ούτε χιών επιπίλναται, αλλά μαλ' αίθρη
πέπταται ανέφελος , λευκή δ' επιδέδρομεν αίγλη,
τω ένι τέρπονται μάκαρες θεοί ήματα πάντα.
Ένθ' απέβη γλαυκώπις, επεί διεπεφράδε κούρη. "

απόδοση στη νεοελληνική:

...Η μεν έτσι ως είπε απέβει η γλαυκώπης Αθηνά
προς Όλυμπο , που λένε ότι είναι πάντα ασφαλής έδρα
ούτε από τους ανέμους τινάζεται, ούτε ποτέ από βροχή
ποτίζεται, ούτε χιόνι πλησιάζει, αλλά μάλον αίθρια
μένει και ανέφελη και λευκή επικρατεί αίγλη,
εκεί τέρπονται οι μακάριοι θεοί πάντα.
Εκεί απέβει η γλαυκώπις, αφου τα είπε στην κόρη.

(παράξενο χωρίο αφού όλοι γνωρίζουμε πως στον Όλυμπο λυσσομανούν οι άνεμοι, αλά και τους περισσότερους μήνες έχει χιόνια, πόσο δέ μάλον και βροχές...)


ΝΟΝΝΟΣ Ο ΠΑΝΟΠΟΛΗΤΗΣ - ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ (Ραψωδία ΣΤ στχ 239)

αρχαίο κείμενο:

"...επιτροχόωσα δέ δίφρω
Καρκίνον οκταπόδην τριφυής κυκλούτο Σελήνη,
και δροσερήν υπό πέζαν ισημερίω παρά κύκλω
Κύπρις από Κριοίο μεταστήσασα κεραίης
ειαρινόν δόμον είχεν, αχείμονα Ταύρον Ολύμπου,
γείτων δ' Ηελίοιο προάγγελον Ιστοβοήος
Σκορπίον είχεν Άρης, μιτρούμενον αίθοπι Ταύρω... "


απόδοση στη νεοελληνική:

...επιτροχάδην με την άμαξα
τον Καρκίνο τον οκτάποδο, με τις τρεις όψεις κύκλωνε η Σελήνη,
και η Αφροδίτη
που άφησε του Κριού τα κέρατα, έστησε την θερινή της κατοικία
κάτω από μια δροσερή άκρη κοντά στον Ισημερινό,
στον Τάυρο του Ολύμπου τον αχείμαντο*,
γείτονας του Ήλιου ο Άρης είχε τον Σκορπιό προάγγελο του Ιστοβόηου,
τον περιτριγυρισμένο από τον φλογοκόκκινο Ταύρο...

(*αχείμαντος= αυτός που δεν δοκιμάζεται από χειμώνες)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ

(Παρακαλούμε διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα του Αριστοτέλη με προσοχή!)

απόδοση στη νεοελληνική:

ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ 400a

... Αυτή τη θέση λοιπόν έχει ο Θέος στο κόσμο: συγκρατεί την αρμονία και τη σωτηρία όλων, χωρίς ούτε να βρίσκεται στο κέντρο, οπου είναι η γη και ο ταραγμένος αυτός τόπος, αλλά επάνω, όντας καθαρός σε καθαρό τόπο, τον οποίο ορθά ονομάζουμε < Ουρανό> από το "όριο", που είναι άνω, ή <Όλυμπο>, επειδή είναι ολολαμπής και διακεκριμένος από το σκότος και την άτακτη κίνηση , όπως και αυτή που συμβαίνει στους τόπους μας όταν έχουμε θύελλα και δυνατούς ανέμους, όπως ακριβώς είπε και ο ποιητής (Όμηρος):

<Στον Όλυμπο, οπου καθώς λένε, των θεών η αιώνια κατοικία υπάρχει, που άνεμος δε την δέρνει ούτε τη βρέχει η βροχή, ούτε χιόνι πέφτει, αλλά αιθρία υπάρχει ανέφελη και λαμπρότητα σκεπάζει τα πάντα>(Οδύσσεια ζ΄42-45)

Συνηγορεί σε αυτό και ολόληρη η ζωή, αποδίδοντας την άνω περιοχή στο Θεό. Δηλαδή όλοι οι άνθρωποι υψώνουμε τα χέρια στον ουρανό και προσευχόμαστε.

Σύμφωνα με αυτό, σωστά έχει ειπωθεί και το παρακάτω:

<Ο Δίας πήρε τον ευρύχωρο ουρανό, μέσα στον αέρα και στα σύννεφα>(Ιλιάδα Ο, 192)

-αρχαίο κείμενο-

Τούτον ουν έχει τον λόγον ο Θεός εν κόσμω, συνέχων την των όλων αρμονίαν τε και σωτηρίαν, πλήν ούτε μέσος ων, ένθα η γη τε και ο θολερός τόπος ούτος, αλλ' άνω καθαρός εν καθαρώ χωρώ βεβηκώς, ον ετύμως καλούμεν Ουρανόν μεν από του όρον είναι τον άνω, Όλυμπον δέ οίον ολολαμπή τε και παντός ζόφου, και ατάκτου κινήματος κεχωρισμένον, οία γίνεται παρ' ημίν διά χειμώνος και ανέμων βίας, ώσπερ έφη και ο ποιητής:

"Ουλυμπόνδ' όθι φασί θεών έδος ασφαλές αιεί

έμμεναι. ούτ' ανέμοισι τινάσσεται ούτε ποτ' όμβρω

δεύεται, ούτε χιών επιπίλναται, αλλά μαλ' αίθρη πέπταται

ανέφελος, λευκή δ'επιδέδρομεν αίγλη"

συνεπιμαρτυρεί δέ και ο βίος άπας, την άνω χώραν αποδούς Θεώ. και γαρ πάντες άνθρωποι ανατείνομεν τας χείρας εις τον ουρανόν ευχάς ποιούμενοι. Καθ'ον λόγον ου κακώς κακείνο αναπεφώνηται : "Ζευς δ'έλαχε ουρανόν ευρύν εν αιθρί και νεφέλησι"

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΔΟΝΙΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Βιβλίο Ζ' (Πολύμνια)

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΔΟΝΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΡΣΗ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.

αρχαίο κείμενο:

"... μετ' αυτόν δέ Μαρδόνιος έλεγε “ω δέσποτα, ο μόνον εις των γενομένων Περσέων άριστος αλλά και των εσομένων, ος τα τε άλλα λέγων επίκεο άριστα και αληθέστατα, και Ίωνας τους εν τη Ευρώπη κατοικημένους ουκ εάσεις καταγελάσαι ημίν εόντας αναξίους. και γαρ δεινόν αν είη πρήγμα, ει Σάκας μεν και Ινδούς και Αιθίοπας τε και Ασσυρίους άλλα τε άθνεα πολλά και μεγάλα αδικήσαντα Πέρσας ουδέν, αλλά δύναμιν προσκτάσθαι βουλόμενοι, καταστρεψάμενοι δούλους έχομεν, Ελληνας δέ υπάρξαντας αδικίης ου τιμωρησόμεθα·
τί δείσαντες; κοίην πλήθεος συστροφήν; κοίην δέ χρημάτων δύναμιν; των επιστάμεθα μεν την μάχην, επιστάμεθα δέ την δύναμιν εούσαν ασθενέα· έχομεν δέ αυτών παίδας καταστρεψάμενοι, τούτους οι εν τη ημετέρη κατοικημένοι Ίωνες τε και Αιολέες και Δωριέες καλέονται. επειρήθην δέ και αυτός ήδη απελαύνων επί τους άνδρας τούτους υπό πατρός του σου κελευσθείς, και μοι μέχρι Μακεδονίης ελάσαντι και ολίγον απολιπόντι ες αυτάς Αθήνας απικέσθαι ουδείς ηντιώθη ες μάχην. καιτοι γε εώθασι Έλληνες, ως πυνθάνομαι,αβουλότατα πολέμους ίστασθαι υπό τε αγνωμοσύνης και σκαιότητος. επεάν γαρ αλλήλοισι πόλεμον προείπωσι, εξευρόντες το κάλλιστον χωρίον και λειότατον, ες τούτο κατιόντες μάχονται, ώστε συν κακώ μεγάλο οι νικώντες απαλλάσσονται· περί δέ των εσσουμένων ουδέ λέγω αρχήν· εξώλεες γαρ δέ γινονται· τους χρήν εόντας ομογλώσσους κήρυξι τε διαχρεωμένους και αγγέλοισι καταλαμβάνειν τας διαφοράς και παντί μάλλον η μάχησι· ει δέ πάντως έδεε πολεμέειν προς αλλήλους, εξευρίσκειν χρην τη εκάτεροι εισί δυσχειρωτότατοι και ταύτη πειράν. τρόπω τοίνυν ου χρηστώ Έλληνες διαχρεώμενοι, εμέο ελάσαντος μέχρι Μακεδονίης γης, ουκ ήλθον ες τούτου λόγον ώστε μάχεσθαι.
"


απόδοση στη νεοελληνική:

...μετά από αυτόν (τον Ξέρξη) ο Μαρδόνιος είπε " ω δέσποτα είσαι ο μόνος άριστος από τους Πέρσες που έχουν γεννηθεί, αλλά και από όσους θα γεννηθούν , αυτά που είπες είναι άριστα και αληθέστατα , ότι τους Ίωνες που ζουν στην Ευρώπη δεν θα αφήσεις να μας περιγελούν αφού δεν είναι άξιοι για κάτι τέτοιο. Και είναι δεινό ενώ έχουμε κατακτήσει Σάκες , Ινδούς , Αιθίοπες , Ασσυρίους και άλλα έθνη που δεν μας έβλαψαν , τους Έλληνες που μας αδίκισαν να μην τους τιμωρήσουμε.
Τι να φοβηθούμε; Το πλήθος τους; Την χρηματική τους δύναμη; Ξέρουμε οτι έχουν ασθενή δύναμη , έχουμε δέ , καταστρέψει τους ημέτερούς τους που ονομάζονται Ίωνες, Αιολείς και Δωριείς.
Έχω εμπειρία απ' αυτούς όταν εξεστράτευσα εναντίον τους κατόπιν διαταγής του πατέρα σου, προχώρησα μάλιστα μέχρι τη Μακεδονία και λίγο ακόμα θα έφτανα στην Αθήνα και κανείς δεν με αντιμετώπισε σε μάχη.
Οι Έλληνες καθώς πληροφορούμαι ξεκινούν για πόλεμο χωρίς βούληση και απερίσκεπτα.'Οταν κηρύξουν τον πόλεμο μεταξύ τους , βρίσκουν το καλύτερο και ομαλότερο έδαφος και δίνουν την μάχη ώστε οι νικητές να έχουν τις λιγότερες απώλειες.
Ε λοιπόν αυτοί οι Έλληνες με τις παράξενες συνήθειες, ενώ προχώρησα μέχρι την Μακεδονία , ακόμα και γι' αυτόν το λόγο δεν μου αντιπαρατάχθηκαν.



ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ

Οι δύο τελευταίες σειρές έχουν μεγάλη σημασία, για το πως αντιλαμβάνονταν όχι μόνο οι Έλληνες , αλλά και οι αλλόφυλοι Πέρσες την περιοχή της Μακεδονίας στην αρχαϊκή εποχή. Οι Πέρσες σαφέστατα , όπως φαίνεται από το απόσπασμα , θεωρούν την Μακεδονία ελληνική περιοχή και αυτό είναι που τους κάνει εντύπωση - ότι ενώ " ελάσαντος μέχρι Μακεδονίης γης ουκ ήλθον ες τούτου λόγον ώστε μάχεσθε" δηλαδή ακόμα και όταν οι Πέρσες προέλαυναν στην γη της Μακεδονίας οι Έλληνες δείλιασαν και δεν αντιπαρατάχθηκαν ούτε και γι'αυτόν τον λόγο .
Φυσικά γνωρίζουμε ότι κάποιοι θολοκουλτουριάριδες ερμηνεύουν αυθαίρετα και κατά το δοκούν τα αποσπάσματα αυτά , συμπράττοντας εκούσια ή ακούσια με τους εχθρούς της Ελλάδος. Βαριά λέξη το καταλαβαινουμε , αλλά πως αλλιώς μπορούν να χαρακτηρισθούν , αυτοί που διεκδικούν ελληνικά εδάφη , μέσα από την προσπάθεια πλαστογράφησης της πραγματικής ιστορίας ;;;

ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΚΑΙ "ΜΑΚΕΔΝΟΝ ΕΘΝΟΣ"

ΗΡΟΔΟΤΟΣ (484 π.Χ-425 π.Χ.περίπου) - ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ (ΚΛΕΙΩ)

Αρχαίο κείμενο:

"...επί μεν γαρ Δευκαλίωνος βασιλέος οίκεε γην την Φθιώτιν, επί δέ Δώρου του Έλληνος την υπό την Όσσαν τε και τον Όλυμπον χώρην, καλεομένην δέ Ιστιαιώτιν· εκ δέ της Ιστιαιώτιδος ώς εξανέστη υπό Καδμείων, οίκεε εν Πίνδω Μακεδνόν καλεόμενον· ενθεύτεν δέ αύτις ες την Δρυοπίδα μετέβη και εκ της Δρυοπίδος ούτω ες Πελοπόννησον ελθόν Δωρικόν εκλήθη. "

Απόδοση:

...επί βασιλέος Δευκαλίωνος (το Ελληνικό γένος) κατοικούσε την γη της Φθιώτιδας. Επί της βασιλίας του Δώρου του γιου του Έλληνα , κατοίκησε την χώρα γύρω από την Όσσα (*τον σημερινό Κίσσαβο) και τον Όλυμπο, την καλούμενη Ιστιαιώτις. Από την Ιστιαιώτιδα τους έδιωξαν οι Καδμείοι, και κατοίκησαν την Πίνδο οπού ονομάστηκε Μακεδνόν. Από εκεί μετέβησαν στην Δρυοπίδα και από την Δρυοπίδα όταν ήλθαν στην Πελοπόννησο εκλήθησαν Δωριείς.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Α΄) Ο ΜΑΚΕΔΩΝ

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Βιβλίο Θ΄ (Καλλιόπη)

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ , ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ , ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ.

αρχαίο κείμενο:

...μετά δέ την επειρώτησιν των χρησμών και παραίνεσιν την εκ Μαρδονίου νύξ τε εγίνετο και ές φυλακάς ετάσσοντο. ως δέ πρόσω της νυκτός προελήλατο και ησυχίη εδόκεε είναι ανά τα στρατόπεδα και μάλιστα οι άνθρωποι είναι εν ύπνο, τηνικαύτα προσελάσας ίππω πρός τας φυλακάς τας Αθηναίων Αλέξανδρος ο Αμύντεω, στρατηγός τε εών και βασιλεύς Μακεδόνων, εδίζητο τοίσι στρατηγοίσι ες λόγους ελθείν. των δέ φυλάκων οι μεν πλεύνες παρέμενον, οι δ΄ έθεον επί τους στρατηγούς, ελθόντες δέ έλεγον ως άνθρωπος ήκοι επ΄ ίππου εκ του στρατοπέδου του Μύδων, ος άλλο μεν ουδέν παραγυμνοί έπος, στρατηγούς δέ ονομάζων εθέλειν φησί ες λόγους ελθείν.
οι δέ επεί ταύτα ήκουσαν, αύτικα είποντο ες τας φυλακάς· απικομένοισι δέ έλεγε Αλέξανδρος τάδε.
"άνδρες Αθηναίοι, παραθήκην υμίν τα έπεα τάδε τίθεμαι, απόρρητα ποιεύμενος πρός μηδένα λέγειν υμέας άλλον ή Παυσανίην, μη με και διαφθείρητε· ού γαρ αν έλεγον, ει μη μεγάλως εκηδόμην συναπάσης της Ελλάδος. αυτός τε γαρ Έλλην γένος ειμί τωρχαίον και αντ΄ ελευθέρης δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα. λέγω δέ ων ότι Μαρδονίω τε και τη στρατιή τα σφάγια ου δύναται καταθύμια γενέσθαι· πάλαι γαρ αν εμάχεσθε. νυν δέ οι δέδοκται τα μεν σφάγια εάν χαίρειν, αμ΄ ημέρη δέ διαφωσκούση συμβολήν ποιέεσθαι· καταρρώδηκε γαρ μη πλεύνες συλλεχθήτε, ως εγώ εικάζω. προς ταύτα ετοιμάζεσθε. ην δέ άρα υπερβάληται την συμβολήν Μαρδόνιος και μη ποιέηται, λιπαρέετε μένοντες· ολιγέων γαρ σφι ημερέων λείπεται σιτία. ην δέ υμίν ο πόλεμος όδε κατά νόον τελευτήση, μνησθήναι τινά χρη και εμεύ ελευθερώσιος πέρι, ος Ελλήνων είνεκα ούτω έργον παράβολον έργασμαι υπό προθυμίης, εθέλων υμίν δηλώσαι την διάνοιαν την Μαρδονίου, ίνα μη επιπέσωσι υμίν εξαίφνης οι βάρβαροι μη προσδεκομένοισί κω. ειμί δέ Αλέξανδρος ο Μακεδών ". ο μεν ταύτα είπας απήλαυνε οπίσω ες το στρατόπεδον και την εωυτού τάξιν.

Πιστεύουμε ότι τα σχόλια περιτεύουν...

--------------------------------------------------------------------------------

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Βιβλίο Η΄ (Ουρανία)

αρχαίο κείμενο:

...Αμύντεω παις ην Αλέξανδρος, Αμύντης δέ Αλκέτεω, Αλκέτεω δέ πατήρ ην Αέροπος, του δέ Φίλιππος, Φιλίππου δέ Αργαίος, του δέ Περδίκκης ο κτησάμενος την αρχήν.


απόδοση:


...του Αμύντα παιδί ήταν ο Αλέξανδρος , ο Αμύντας ήταν γιος του Αλκέτα , ο Αλκέτας δέ είχε πατέρα τον Αέροπο , ο Αέροπος είχε πατέρα τον Φίλιππο , ο Φίλιππος είχε πατέρα τον Αργαίο και ο Αργαίος είχε πατέρα τον Περδίκκα...