Ο Αλέξανδρος γιος του Αμύντα και οι Πέρσες εκλεκτοί

Ο Αλέξανδρος γιος του Αμύντα και οι Πέρσες εκλεκτοί...

ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ - ΒΙΒΛΙΟ Ε΄ παράγραφοι 17-21(ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ)

...Όσοι από τους Παίονες αιχμαλωτίσθηκαν , μεταφέρθηκαν στην Ασία. Μόλις ο Μεγάβαζος κατέκτησε τους Παίονες, έστειλε στην Μακεδονία επτά αγγελιαφόρους που ήταν , μετά απ'αυτόν , οι εκλεκτότεροι του περσικού στρατού. Τους έστειλε στον Αμύντα να του ζητήσουν γη και ύδωρ για τον βασιλιά Δαρείο. Η λίμνη της Πρασιάδος είναι πολύ κοντά στη Μακεδονία. Πρώτα συναντάει κανείς το μεταλλείο, το οποίο αργότερα απέφερε στον Αλέξανδρο -γιο του Αμύντα- ένα τάλαντο ασήμι την ημέρα, και στη συνέχεια μόλις διαβεί το βουνό Δύσωρο, βρίσκεται στη Μακεδονία.
Όταν οι Πέρσες απεσταλμένοι έφτασαν στον Αμύντα, του ζήτησαν γη και ύδωρ για τον βασιλιά Δαρείο. Ο Αμύντας το δέχτηκε και τους πρόσφερε την φιλοξενία του. Ετοίμασε πλούσιο δείπνο και καθώς τελείωσαν και άρχισαν οι Πέρσες να πίνουν, είπαν τα εξής: " Ξένε Μακεδόνα, οι Πέρσες έχουμε μια συνήθεια, όταν προσφέρουμε λαμπρό δείπνο, να φωνάζουμε τις παλλακίδες και τις γυναίκες μας να καθίσουν κοντά μας. Αφού λοιπόν εσύ μας δέχτηκες τόσο πρόθυμα , μας φιλοξενείς και δίνεις στον βασιλιά Δαρείο γη και ύδωρ, ακολούθησε το δικό μας έθιμο".
Ο Αμύντας αποκρίθηκε: "Εμείς δεν έχουμε τέτοια έθιμα. Οι άνδρες ζουν χωριστά από τις γυναίκες, αλλά αφού είστε οι κυρίαρχοι και ζητάτε κάτι τέτοιο, θα σας το παραχωρήσουμε".
Αυτά είπε ο Αμύντας και έστειλε να φωνάξουν τις γυναίκες. Εκείνες ήρθαν και κάθισαν η μία κοντά στην άλλη, απέναντι από τους Πέρσες. Τότε αυτοί είπαν στον Αμύντα ότι αυτό που κάνει δεν ήταν φρόνιμο, διότι θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν έρθει καθόλου οι γυναίκες, παρά να έρθουν και να μην καθίσουν πλάι τους! - ήταν μεγάλη δοκιμασία για τα μάτια τους. Τότε ο Αμύντας θέλοντας και μη, τις διέταξε να καθίσουν πλάι στους Πέρσες. Οι γυναίκες υπάκουσαν και τότε οι Πέρσες , που είχαν πιει πολύ, άρχισαν να τις χαϊδεύουν στο στήθος.
Ο Αμύντας τα έβλεπε με μεγάλη δυσφορία αλλά δεν αντιδρούσε, γιατί φοβόταν πολύ τους Πέρσες. Ο γιος του όμως ο Αλέξανδρος, που παρευρισκόταν στο δείπνο και τα έβλεπε αυτά, αλλά δεν είχε πείρα από τις συμφορές δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και αγανακτισμένος είπε στον πατέρα του: "Πατέρα παραδέξου την ηλικία σου και πήγαινε να ξεκουραστείς. Μη συνεχίσεις να πίνεις, εγώ θα μείνω εδώ και θα φροντίσω τους ξένους μας σε ότι χρειαστούν".
Ο Αμύντας κατάλαβε ότι ο Αλέξανδρος είχε κάποιο σχέδιο και του απάντησε "Παιδί μου νομίζω πως κατάλαβα τα λόγια σου, γιατί σε βλέπω θυμωμένο και θέλεις να με απομακρύνεις για να επιχειρήσεις κάτι. Αλλά σ' εξορκίζω, μη κάνεις τίποτα εναντίον των ανθρώπων αυτών, για να μην μας καταστρέψεις. Βλέπε όσα συμβαίνουν και μην δείχνεις τίποτα. Αν το δεχθείς, θ' ακολουθήσω την συμβουλή σου και θα αποχωρήσω".
Λέγοντας αυτά ο Αμύντας έφυγε, και ο Αλέξανδρος είπε στους Πέρσες: "Ξένοι, οι γυναίκες αυτές είναι δικές σας και μπορείτε να τις χαρείτε όλες ή όποιες θέλετε από αυτές, φτάνει να μου τις υποδείξετε. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα του ύπνου και είστε και αρκετά πιωμένοι. Αφήστε τις γυναίκες αν θέλετε να πάνε στο λουτρό και μετά θα έρθουν κοντά σας". Έτσι είπε και οι Πέρσες ευχαριστήθηκαν, και μόλις οι γυναίκες βγήκαν από την αίθουσα, τις έστειλε στον γυναικωνίτη. Τότε ο Αλέξανδρος έντυσε με γυναικεία ρούχα ισάριθμους νέους που δεν είχαν ακόμα γένια, τους έδωσε κοντομάχαιρα και τους παρουσίασε στους Πέρσες, λέγοντας τους τα ακόλουθα: "Πέρσες, σας προσφέραμε μια τέλεια φιλοξενία. Όσα είχαμε και όσα μπορέσαμε να βρούμε για να σας ικανοποιήσουμε, σας τα δώσαμε όλα, και το σημαντικότερο, τις μητέρες μας και τις αδελφές μας, ώστε να μάθετε ότι σας προσφέρουμε όλες τις τιμές που σας αξίζουν. Να πείτε και στον βασιλιά που σας έστειλε ότι ένας Έλληνας βασιλιάς της Μακεδονίας, σας περιποιήθηκε εξίσου καλά και στο τραπέζι και στο κρεβάτι".
Αφού τα είπε αυτά, ο Αλέξανδρος διέταξε τους Μακεδόνες που ήταν μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες να καθίσουν πλάι στους Πέρσες και όταν εκείνοι επιχείρησαν να τους χαϊδέψουν, οι νέοι τους έσφαξαν. Με τέτοιο τρόπο αφανίστηκαν αυτοί και η ακολουθία τους, γιατί κουβαλούσαν μαζί τους οχήματα, υπηρέτες και πολλές αποσκευές , που χάθηκαν μαζί με εκείνους...

(Στην παράθεση του κειμένου, μας βοήθησε η απόδοση του Άγγελου Βλάχου από τις εκδόσεις <Κυκεων -Ωκεανίδα> Ηροδότου Ιστορίαι τόμος δεύτερος Αθήνα 2000)